Stiefvaderschap lust of last?

Vaak komen vaders bij me met de vraag hoe ze de relatie met hun stiefkinderen kunnen verbeteren. Als ik dan doorvraag zit er meestal de wens achter dat de kinderen hen als vanzelfsprekend als vaderfiguur accepteren. Opmerkingen als: "Het gaat best goed alleen de kinderen van mijn vrouw liggen zo dwars"  Of: "ze hebben  geen respect voor me terwijl ik hard werk en het geld binnen breng" illustreren dit.

Omdat de goed bedoelde pogingen tot benadering mislukken ontstaat er frustratie. Hierop zijn globaal twee reacties: de ene stiefvader geeft er de brui en trekt zich terug en de ander gaat nog beter zijn best doen om door het kind geaccepteerd te worden. Geen van deze twee strategieën is erg succesvol omdat de spanning in huis toeneemt.

Het koste me dan ook  veel overtuigingskracht om deze vaders tot het inzicht te brengen dat een goede band met hun stiefkinderen niet vanzelfsprekend is. Kinderen hechten zich nu eenmaal aan hun natuurlijke vader en zijn trouw aan hem. De nieuwe partner van moeder is een onbekende man waar ze ongevraagd mee geconfronteerd worden en waar ze tegen wil en dank een relatie mee moeten opbouwen. Een man waar ze eerst maar eens aan moeten wennen voordat ze hem respect kunnen geven.

Een goede relatie met je stiefkind dwing je dus niet af. Het is beter om het kind zelf het tempo te laten bepalen waarmee het zich aan jou hecht. Hechten gaat over nabijheid, acceptatie en veiligheid. Dat kan alleen maar bij een man die aanwezig is.  Dus in je aanwezigheid beidt je de veiligheid aan het kind om zijn eigen tempo te bepalen.  Dat betekent dat je goed in de gaten hebt wat de grenzen van het kind zijn en aanvaardt hoe dichtbij het jou laat komen. Je zult dus het kind moeten accepteren zoals het  is en daarbij niet al te grote verwachtingen koesteren. Maar hoe doe je dat?

Allereerst door je te realiseren dat je gekozen hebt voor een relatie met een vrouw met kinderen. En dat je in die relatie medeverantwoordelijk bent voor het welzijn van die kinderen. Je partner is moeder en zal dus haar energie moeten stoppen in de opvoeding en jij kunt haar daarbij steunen. Dus laat je verwachtingen los en neem de situatie zoals hij is.

Door te bespreken met je partner wat je verwachtingen zijn kun je snel duidelijk krijgen wat fictie is en wat werkelijkheid. Met dat uitgangspunt kun je vervolgens met je partner stilstaan bij de vraag wat voor soort stiefvader-relatie je wilt opbouwen met je stiefkinderen en in welk tempo. Hoe ver jouw bemoeienis gaat met de opvoeding en welke regels er gelden in huis. Welke rol jij op je neemt als het gaat om het handhaven van die regels en hoe je communiceert met je stiefkinderen. Voor de meeste mannen niet gemakkelijk omdat je gewend bent te handelen en je graag je verwachtingen ziet uitkomen. Maar door het op deze manier aan te pakken kun je toewerken naar evenwicht in je gezin waarin jij je prettig zult voelen omdat je merkt dat de sfeer in huis ontspant en de relatie met je partner verbetert.