Vrijheid een farce?
Wij als mens hebben wel het gevoel vrij te zijn. Dat is dan gelijk aan controle hebben over je leven. Als individu neem je toch je eigen beslissing zoals jij dat zelf goed vindt. Maar ik heb helemaal geen controle over mijn leven laat staan controle over mezelf als persoon. Er bestaat alleen al een enorm verschil tussen mijn denken en mijn doen.
Denken bepaalt voor het grootste deel mijn
( re-)acties hoe ik me gedraag. Hoewel ik vaak gevoelsmatig anders zou willen zijn. Waar komen al mijn bedenkingen, angsten, meningen en oordelen die ik tegenkom vandaan? Ja, zo ben ik, zeggen we dan. Is dat wel zo ?
Ik ben verwekt en geboren en kom met een soort rugzakje ter wereld. Ik heb geen controle over de genen van mijn voorouders waar ik uit voortkom. Je komt in een bepaald gezin in een omgeving waar je totaal afhankelijk bent. Of je dat zelf gekozen hebt als ‘ziel’ laat ik in het midden.
Ouders, maatschappij, religie, etc. schrijven voor jou de handleiding van dit leven. Elk kind staat open voor meningen en ideeën van de buitenwereld in die fase. Over die conditionering heeft geen enkel kind controle maar gaat zich er wel naar gedragen. Want dat heb ik zo geleerd als kind en dat blijf ik doen als volwassene. Ik heb geen controle om als zelfstandig individu echt mezelf te zijn.
Wat het leven zelf op ons pad brengt gaat volledig voorbij aan eigen controle. Het leven brengt hoogtepunten en dieptepunten. De enige controle die we daar bij hebben is de manier hoe we er mee omgaan.
Ik voel me vrij als ik het gevoel heb zelf te kunnen bepalen wat ik doe. Maar dat zelf bepalen komt voort uit je conditionering en uit alle ervaringen gedurende je leven. Is dat vrijheid ?
Maar toch heb je wel het ‘gevoel’ vrij te zijn, eigen keuzes te maken. Maar feitelijk is dat niet waar want je hebt nergens echt controle over. Je beslissingen worden bepaald door je voorgeschiedenis.
De vraag is dus feitelijk hoe ik bij mijn vrijheid kan komen. Het antwoord moet te vinden zijn in de vraag wie ben ik werkelijk. Het valt niet te ontkennen dat het leven -systeem- waarschijnlijk met een bedoeling deze zoektocht in zich meedraagt.
Ervin Molnár
Met dank aan DJ Vermeeren.
Blog 2
Stiefvaderschap lust of last?
Vaak komen vaders bij me met de vraag hoe ze de relatie met hun stiefkinderen kunnen verbeteren. Als ik dan doorvraag zit er meestal de wens achter dat de kinderen hen als vanzelfsprekend als vaderfiguur accepteren. Opmerkingen als: "Het gaat best goed alleen de kinderen van mijn vrouw liggen zo dwars" Of: "ze hebben geen respect voor me terwijl ik hard werk en het geld binnen breng" illustreren dit. Omdat de goed bedoelde pogingen tot benadering mislukken ontstaat er frustratie. Hierop zijn globaal twee reacties: de ene stiefvader geeft er de brui en trekt zich terug en de ander gaat nog beter zijn best doen om door het kind geaccepteerd te worden. Geen van deze twee strategieën is erg succesvol omdat de spanning in huis toeneemt.
Het koste me dan ook veel overtuigingskracht om deze vaders tot het inzicht te brengen dat een goede band met hun stiefkinderen niet vanzelfsprekend is. Kinderen hechten zich nu eenmaal aan hun natuurlijke vader en zijn trouw aan hem. De nieuwe partner van moeder is een onbekende man waar ze ongevraagd mee geconfronteerd worden en waar ze tegen wil en dank een relatie mee moeten opbouwen. Een man waar ze eerst maar eens aan moeten wennen voordat ze hem respect kunnen geven.
Een goede relatie met je stiefkind dwing je dus niet af. Het is beter om het kind zelf het tempo te laten bepalen waarmee het zich aan jou hecht. Hechten gaat over nabijheid, acceptatie en veiligheid. Dat kan alleen maar bij een man die aanwezig is. Dus in je aanwezigheid beidt je de veiligheid aan het kind om zijn eigen tempo te bepalen. Dat betekent dat je goed in de gaten hebt wat de grenzen van het kind zijn en aanvaardt hoe dichtbij het jou laat komen. Je zult dus het kind moeten accepteren zoals het is en daarbij niet al te grote verwachtingen koesteren. Maar hoe doe je dat?
Allereerst door je te realiseren dat je gekozen hebt voor een relatie met een vrouw met kinderen. En dat je in die relatie medeverantwoordelijk bent voor het welzijn van die kinderen. Je partner is moeder en zal dus haar energie moeten stoppen in de opvoeding en jij kunt haar daarbij steunen. Dus laat je verwachtingen los en neem de situatie zoals hij is.
Door te bespreken met je partner wat je verwachtingen zijn kun je snel duidelijk krijgen wat fictie is en wat werkelijkheid. Met dat uitgangspunt kun je vervolgens met je partner stilstaan bij de vraag wat voor soort stiefvader-relatie je wilt opbouwen met je stiefkinderen en in welk tempo. Hoe ver jouw bemoeienis gaat met de opvoeding en welke regels er gelden in huis. Welke rol jij op je neemt als het gaat om het handhaven van die regels en hoe je communiceert met je stiefkinderen. Voor de meeste mannen niet gemakkelijk omdat je gewend bent te handelen en je graag je verwachtingen ziet uitkomen. Maar door het op deze manier aan te pakken kun je toewerken naar evenwicht in je gezin waarin jij je prettig zult voelen omdat je merkt dat de sfeer in huis ontspant en de relatie met je partner verbetert.
Blog 3
Stiefvader in het licht
Als ik denk aan mijn 'loopbaan' als stiefvader denk ik ook aan de moeite die het me gekost heeft om mezelf te positioneren als man in mijn nieuwe gezin. Mijn vrouw en haar ex waren verantwoordelijk voor het reilen en zeilen van hun zoon en ik zou op de achtergrond een deuntje meeblazen. Omdat ik zelf geen kinderen heb waren mijn verwachtingen wat hoger en in het proces van co- ouderschapsverlof leek mijn positie naar de achtergrond te verdwijnen. Het betekende dat ik mijn ambities om te doen gelden als vaderfiguur op een laag pitje moest zetten. Niet het soort rol dat ik in nou meteen in gedachte had.
Nu ik terugkijk na zoveel jaar en mijn stiefzoon een volwassen jonge man is, met kenmerken die hij van mij lijkt te hebben overgenomen, ben ik dankbaar dat mijn eerdere denkbeelden niet kloppen. Als ik niet vergeet mijn zegeningen te tellen door me te beseffen hoeveel invloed ik gehad heb op zijn leven kan ik zien hoe mijn stiefvaderschap heeft bijgedragen aan iets moois.
Ik denk dat het de neiging is van veel stiefvaders om hun bijdrage als een bijrol te zien. Beter is het om ons stiefvaderschap te zien als een rol die ook een verrijking brengt voor onze gezinnen.
We kunnen ook iets extra's brengen aan de kinderen, omdat we anders zijn dan ze gewend zijn en een andere achtergrond meenemen. Hoe? Door voorbeeldgedrag aan kinderen die zich spiegelen aan een voor hen belangrijke volwassene, maar ook door de mate van hechting van de kinderen naar verloop van tijd. Natuurlijk moet je dan wel eerst het vertrouwen weten te winnen en hoe je dat als stiefvader doet draagt bij aan de mogelijkheid een verrijking te zijn. Dus wat kun je zoal bieden?
Veiligheid
Alleen al door zijn aanwezigheid kan een stiefvader rust brengen, zeker als de biologische vader instabiel of zelfs bedreigend is geweest. In minder extreme gevallen kan een stiefvader bijdragen aan stabiliteit door kinderen in hun waarde te laten en hen zelf ontdekkingen te laten doen in een omgeving waar dat mag en kan. Een stiefvader biedt duidelijkheid door consequent te laten merken dat hij zijn partner ondersteunt in haar opvoeding en dat hij de regels handhaaft die samen met haar zijn afgesproken. En als kinderen zich afzetten tegen de stiefvader en deze blijft overeind levert dat de mogelijkheid op van zich veilig af kunnen zetten.
Cultuur
Stiefvader brengen andere manieren van kijken, denken en doen met zich mee. Dat kan nieuw en interessant zijn voor een kind. Het meest duidelijk is dat als een stiefvader uit een andere streek, land of sociale klasse komt. Maar ook het verschil in normen en waarden tussen families kan al anders zijn. Het feit dat er in de cultuur van de stiefvader anders met kinderen wordt omgegaan doet een appèl op het kind. Dat kan weerstand of nieuwsgierigheid opwekken. In beide gevallen verhoudt het kind zich tot iets dat nieuw voor hem is. Het wordt verrijkend als het maar geen opgelegd pandoer is en het kind zelf mag bepalen hoe het met al die nieuwe indrukken omgaat.
Welvaart
Een stiefvader kan door zijn inkomen en bezit kinderen meer kansen bieden. Een fijn huis betekent meer woongenot en meer inkomen betekent vaak een hogere levensstandaard met meer mogelijkheden tot ontplooiing. Dat kan fijn zijn voor een kind zeker als het uit mindere omstandigheden komt. Het betekent echter niet dat het kind daar ook automatisch dankbaar voor zal zijn. Omdat deze nieuwe situatie niet zijn keuze is en het meestal liever ziet dat zijn eigen vader en moeder weer bij elkaar zijn. Welvaart doet er dan minder toe en zal naarmate de nieuwe situatie langer duurt wel steeds gewoner worden.
Persoonlijkheid
Door de mens die hij is kan een stiefvader voor het kind eigenschappen meenemen die anders zijn dan het gewend is. Het geeft het kind de kans om met deze eigenschappen om te gaan, ze te leven waarden en ze zich misschien toe te eigenen. Natuurlijk bepaalt het kind weer zelf wat fijn voor hem is. Denk aan eigenschappen als vrolijkheid, geduld, betrouwbaarheid maar ook speelsheid. Het is maar wat het kind ziet als verrijking.
Dit lijstje is zeker niet uitputtend, maar ik denk wel dat het aanzet tot denken over de positieve bijdrage van stiefvaders aan hun samengestelde gezin. Het vereist echter wel geduld om resultaten te zien. Vaak kun je pas lang na je investeringen oogsten maar ik kan je vertellen het is de moeite waard.
Ervin Molnár
Maak een afspraak voor een intakegesprek via mijn Contactformulier
Copyright © Alle rechten voorbehouden
